Een stuk later dan verwacht, maar hieronder kunnen jullie de laatste blogpost van ons avontuur in India lezen. Jullie hebben er een tijdje op moeten wachten en dat heeft alles te maken met onze onverwachte terugkeer naar België. Het coronavirus besliste er namelijk vorige week over dat we met veel pijn in ons hart, India vroegtijdig hebben moeten verlaten. Toch willen we jullie nog graag laten meegenieten van onze laatste week in India.
Maandag en donderdag genoten we opnieuw van twee nieuwe stagedagen op de Annai Theresa School. Doordat de school de voorbije weken druk bezig was met de voorbereidingen voor Annual Day, verliepen de lessen soms iets trager en moeilijker op deze school. Doordat er regelmatig kinderen uit de klas werden gehaald, kon niet iedereen aan alle opdrachten deelnemen. Tijdens deze lessen hebben we rustig onze tijd genomen om de geziene leerstof met iedereen te herhalen. We introduceerden ook een leuke nieuwe les Spoken English. Dit was een voltreffer!
Op bovenstaande foto zien jullie de herhalingsles van maandag. De leerlingen werden in kleine groepjes aan het werk gezet met allerlei opdrachtjes over de geziene leerstof. Door de leerlingen in kleine groepjes te laten werken, konden wij goed begeleiden waar nodig.
Op deze foto’s zien jullie onze eerste les Spoken English in de 4th en 5th standard. De leerlingen kenden al een heleboel dieren in het Engels maar konden deze moeilijk beschrijven. Tijdens onze les leerden de leerlingen om verschillende dieren te beschrijven. Ze leerden om iets te vertellen over hun vacht, grootte, lengte, tanden, oren …
Dinsdag en vrijdag gaven we dezelfde lessen in de Jawahar School. Ook hier genoten de leerlingen van hun eerste les Spoken English over de dieren.
Donderdagochtend konden we, voor ons vertrek naar de Annai Theresa School, nog snel een meeting in verband met gezondheidszorg meepikken in het trainingcenter. Er werd een meeting georganiseerd waarbij onder andere ziekenhuispersoneel de leerlingen van de Special Needs School en de leerkrachten toesprak over gezondheidszorg. Er werd ook gesproken over het coronavirus en de maatregelen die hieromtrent genomen dienden te worden.
Hier zien jullie een beeld van de meeting die donderdagochtend in het trainingcenter plaatsvond. Ook Selvam woonde de meeting bij.
Voor de rest reden we deze week verschillende keren mee met de schoolbus. Dit proberen we echt zo vaak als we kunnen te doen want dit vinden we allebei zo leuk! De ritjes met de schoolbus duren telkens een dik uur maar het voelt voor ons echt als een ontspanningsmomentje. We genieten ervan om door de verschillende dorpjes te rijden en de kinderen mee af te zetten aan hun huis. Het is interessant maar soms ook best wel confronterend om te zien waar en hoe de kinderen uit onze klassen leven.
Na een lange schooldag werden sommige leerlingen best moe in de schoolbus en zij maakten dan van de gelegenheid gebruik om even een dutje te doen. Zoals jullie zien, voelden we soms ineens een hoofdje tegen onze armen leunen, maar dat vonden wij zeker niet erg!
Zaterdag stond er weer een uitstap gepland! Elke week was het uitkijken naar zaterdag. Tijdens deze dag was er altijd tijd om het prachtige land waarin we leefden, wat verder te ontdekken. Onze uitstap van deze week: Mangrove Forest, een uitstap waar we allebei hoge verwachtingen bij hadden én of deze zijn ingelost! Met een roeibootje voeren we door het Mangrove Forest en werden we keer op keer stil van de mooie omgeving om ons heen.
Na ons bezoek aan het Mangrove Forest, brachten we nog een bezoekje aan een mooie tempel richting het guesthouse. De tempel was jammer genoeg niet open dus we konden niet binnenkijken. Dat hield ons niet tegen om even de benen te strekken en een paar fotootjes te maken bij de tempel.
Zondag konden we weer genieten van een rustig dagje in het guesthouse. Een tijdje terug kochten we figuren om rangoli’s mee te maken dus besloten we zondag poeder te kopen zodat we voor het guesthouse enkele rangoli’s konden uitproberen. Het resultaat was prachtig, al zeggen we het zelf 😉. Er kwamen spontaan kinderen en andere mensen kijken en uiteraard mochten zij ook meedoen met ons. Het was heel gezellig!
Zondagavond kregen we het vreselijke nieuws te horen dat ons avontuur vroegtijdig zou stoppen. Zó plots hebben wij ons avontuur in India voorlopig achter ons moeten laten. Het coronavirus verspreidt zich razendsnel en wereldwijd worden er maatregelen genomen. Ondanks dat we ons in India heel veilig voelden, werd de kans om terug te kunnen keren naar België veel kleiner en werd ons verzocht om weer naar huis te komen. We zouden de volgende dag al moeten vertrekken. Daarom werden ‘s avonds onze koffers nog gepakt. Maandag stonden we wat vroeger dan gewoonlijk op om er nog een prachtige laatste dag van te maken. We namen rustig afscheid van de personen waar we de afgelopen zes weken zo nauw mee hebben samengeleefd; Vidgi, Durga, Jackuline, de cardladies … en ook van de leerkrachten namen we afscheid. Selvam had de leerkrachten opgebeld om samen afscheid te nemen van elkaar tijdens een laatste teachersmeeting. We vroegen Jackuline om nog een laatste keer met ons naar het dorpje te wandelen én terug te komen met de TukTuk. Dit wilden we zo graag nog doen!
We namen nog snel een laatste gekke foto met onze lieve kokkin, Vidgi. Wat zullen we haar en haar kookkunsten missen!
Onze lieve kleine zus, Durga zullen we ook enorm missen. De leuke babbeltjes en gezellige spelletjesavonden deden ons elke dag opnieuw deugd.
Wat waren we blij dat we nog een ritje met een TukTuk hebben mogen meepikken. Zalig!
We gingen nog even langs bij de cardladies om ook van hen afscheid te nemen en probeerden ons laatste kaartje af te maken. Marit kon haar vierde kaartje afwerken maar Jasmine kreeg haar tweede kaartje niet op tijd af. Jasmine nam het kaartje mee naar huis en hoopt het daar af te werken.
Tijdens de teachersmeeting namen we afscheid van de leerkrachten waar we de voorbije zes weken mee hebben samengewerkt. De meeste leerkrachten hadden een kort tekstje voorbereid waarin ze ons wilden bedanken en waarin ze terugblikten op de mooie en leuke momenten die we samen hebben beleefd. Ook wij namen daarna het woord om de leerkrachten te bedanken voor hun warmte en de leuke samenwerking. We hebben in beide richtingen zoveel van elkaar geleerd!
Na de teachersmeeting aten we voor een laatste keer in het guesthouse samen met onze projectleider Selvam. Na het eten was het tijd om richting de luchthaven te keren. We hadden nog een lange autorit van vier uur voor de boeg. Selvam en zijn chauffeur reden met ons mee naar de luchthaven. Eens aangekomen op de luchthaven in Chennai, verliep onze reis naar huis redelijk vlot. Het was een lange reis maar de controles op het vliegveld en de vluchten verliepen vlot.
De eerste dagen na onze terugreis overheersten gevoelens van verdriet, boosheid, machteloosheid en ongeloof. Deze gevoelens hebben na een week plaats kunnen maken voor een enorme dankbaarheid en gevoelens van geluk. We zijn beide zo dankbaar voor de ervaringen en kansen die we gekregen hebben en kijken alleen maar met een positieve blik terug op ons avontuur. Deze ervaring heeft ons niet enkel rijker gemaakt als toekomstige leerkrachten maar zeker ook als personen.
And it’s sure, we definitly come back!
XOXO Marit & Jasmine
WIST JE DAT
- er tijdens onze eerste vlucht zoveel plaats was in het vliegtuig dat we op vier stoelen konden liggen. VERY NICE!
- we het stiekem toch wel leuk vonden om met onze handen te eten. MISS IT ALREADY!
- we ons op het vliegveld helemaal lieten gaan met het kopen van souveniertjes. ZWAAR AFGEZET, BUT DON'T CARE!
- we regelmatig facetimen met onze Indische familie. Ze beloofden ons al Indisch eten op te sturen omdat we dat zo missen. LOL!
- Jasmine het heel jammer vindt dat ze Marit geen taart heeft kunnen voeren op haar verjaardag. Dit Indisch ritueel wilden we heel graag meemaken!
Comentários